علی امشب میان کوچه ها تنهاتر از ماه است    *       پریشان تر ز مرغان عزادار شبانگاه است

به روی ارغوانش عطر لبخندی شکوفا شد         *           علی آیا ز توفیقی که امشب دارد آگاه است؟

شتاب گام هایش بیشتر می گردد از نبض اش        * مسیر زندگی در چشم او امشب چه کوتاه است

خزیده در ردای شب تمام ناجوانمردی          *      و شمشیری که قصدش فرق خورشید سحرگاه است

علی آرام می سوزد علی آرام می جوشد           *          علی آرام می نوشد از آن جامی که دلخواه است

میان چشم هایش قطره ی اشک شکوفا شد             *    میان چشم هایی که دلیل هر چه گمراه است

علی آرام می گرید ز داغ کودکانی که            *              فراق مهربانی ها بر آنها سخت جانکاه است

یتیمان کاسه های شیر را بر خاک اندازید         *              مجال دلنوازی با علی بسیار کوتاه است

صدایی آشنا می آید از اعماق تاریکی        *           نوای بغض نخلستان و/ یا غم مویه ی چاه است

هنوز از مسجد کوفه پس از کوچ علی بینی                    *  که ذکر   دائم گلدسته هایش : «فزتُ و الله» است